‘Arkama bile bakmadan evin en arka odasına doğru bir depar attım. Koridor karanlıktı. Ardımda ayak seslerini duyuyordum. Bu hızla koşarsam kapıyı kapadıktan sonra nefes almak için 2-3 sn vaktim olabileceğini düşündüm. 2 sn yeterdi. Of der sonra kapıyı açardım. Yalnız geçecek 2 sn ye muhtaç olmak = annelik!’
Tuvalete kendinizi kapatıp instagramda takılıyor musunuz?
Bulaşık makinesini boşaltmak için 2 saat mutfakta kalıyor musunuz?
Ben bir hava almaya çıkıyorum diyen kocanıza yavru kedi bakışları mı atıyorsunuz?
Gündüz 1 saat yalnız kalma şansınız var ama onu mu yapsam bunu yapsam derken hiç bir şey yapamadan mı geçiyor zaman?
Yalnız değilsiniz! Siz de Pırıl gibi kendine zamanı kalmayan, kalsa da kendine kalan zamanı nasıl değerlendireceğini unutan çalışmayan / home office çalışan annelerden birisiniz! Hele de büyükanne / bakıcı yardımı almadan bunları yapıyorsanız arada bir delirmeniz de normal.
Pırıl, ilk sene güzel idare etmiş olsa da, 1 senenin sonunda biraz tuhaflıklar yaşamaya başlamıştı. Yine de kendi kendine idare edebiliyordu. Ama pek çok annenin yaşadığı terkedilme hissine de kapılmıştı. Bütün dünyası Pıtır olmuştu. Emzirme bitince asıl travma başladı.
Emzirmeyi sonlandırmanın çoğu çocuk için şaşılacak biçimde kolay olabiliyorken, pek çok anne için travmatik olduğunu biliyor muydunuz? Bakın şu kısım çok önemli; uzmanlara göre anne kendini terkedilmiş hissediyor. Anneliği en çok emzirmekle bağdaştırıyor. Emzirmenin yarattığı doğal sevgi bağının daha sonra yok olacağı hissi, emzirmenin sonlandırılması ile birlikte yerini kaygıya bırakıyormuş. Emzirme bitince çocuğun istememesine şaşırmak, neden istemiyor diye üzüntü duymak. Hiç bu hisse kapıldınız mı? Bakın yine yalnız değilsiniz…
Sonuç: gerilim! Pırıl gergin. Pıtır gergin. Pıtır gergin olunca Pırıl, Pırıl gergin olunca Pıtır daha da gergin. Sonsuz döngü.
Hiç şüphe yokki, pek çoğunuz için aynı süreç geçerli. Konuşmaya başlama, 2 yaş sendromu, emzirmeyi sonlandırma, uyku düzeni değişikliği, azı dişler, belki tuvalet iletişimi vs. hepsi üst üste mi gelir? EVET! Tüm bunlar hemen hemen herkes için aynı döneme denk geliyor. 2 yaş sendromu anne için de sendroma dönüşüyor.
Mesela Pıtır, uzun süre ıh ıh la kendini ifade ediyordu. Sonra birden daha ıh ıh demeden mızıklanmaya başladı. Muhtemelen artık konuşmak istiyor ama kelimeler ağzından çıkamıyordu. Bu ıh ıh lar Pırıl için de bunaltıcı olmaya başlamıştı. Bir gün sabah uyandılar ve artık Pıtır konuşuyordu! Bu küçük insanlar çok acayip!
Peki ya 2 yaş sendromu? Ani duygu değişimleri, inatlaşmalar, öfke nöbetleri, ağlamalar, sızlanmalar, çok sevinmeler, çok üzülmeler, uykuyu reddetme, yemeği reddetme, kaçma koşma isteği… Bunları sadece çocuklar yaşamıyor değil mi? Daha fazla detaya girmeyeceğim, hepimiz geçiyoruz bu yollardan 😉
Velhasıl kelam; Pırıl ile Pıtır zorlu bir dönemeçi kazasız belasız geçtiler. Ufak tefek sürtüşmeler her evde olur 🙂 Yola devam! Bekle bizi 4 yaş sendromu!
- 0
- 2474
- 0
