Her yolu denediniz mi? Uyku eğitimi, ayakta sallamak, emzirerek uyutmak, yatakta beraber uyumak, banyo ritüeli, masal faslı, ninniler söylemek, okyanus sesi, anne karnı sesleri, orman sesi, uyku arkadaşı… Liste kabarık. Yöntemler farklı, çocuklar aynı. 2 yıllık anneyim. Bütün bu yöntemleri denedim. İlk 3 yıl, çocuğu yatağa kendi gidip uyuyan anneler yazının devamını okumasın bile. Geri kalan annelerin o annelere gıcık olduğu belirteyim yine de! Bizler aşağıda belirtilen aşamaları her öğlen, her akşam yaşamadan günü kapatmıyoruz!
Bu aşamalar farklılık gösterse de genelde bu sırada yaşanıyor. Çocuğun konuşmaya başlaması ile daha belirgin yaşanan aşamalar anneler için uykuyu bir kabusa çevirebilir. Ama geçecek! Herhalde. İnşallah.
Bu yazı tavsiye içermez. Sadece ‘yalnız değilsin hemşire’ demek maksadı ile yazılmıştır. Uyku saati yaklaşırken hafiften bir gerilmeye başlıyorsanız, bizdensiniz. Okumaya devam 😉
1. Aşama : İnkar, isyan!
Çocuk uyku emareleri gösterir. Eller gözleri ovuşturur, esneme başlar, bir sinir stres sarar dört bir yanı, yanında arkadaşı varsa kavgalar başlar. İşte o an yatağa koşulmalıdır. Geçen her dakike uykuya geçiş süresini uzatır. Gerilim artar.
Yatağa doğru giderken ‘uykum gelmedi’ şeklinde inkar yoluna gidilir. Yatağa yaklaşıldıkça inkar yerini isyana bırakır. Çığlık, ağlamak, ısırmak, vurmak, yay gibi gerilmek filan klasik tavırlardır. Bu aşamada çocuktan anneye yönelik seri şiddet içeren tavırlar yansır. Anne en fazla tutup yatağa yatırma hareketi yapar, bunun için bile vicdan azabı duyulacaktır. İlk aşama en zor olanıdır. Anne pek çok kez kaçmak ister. Direnir. Çocuk da uykuya direnir. Tecrübeli anne sinir krizi geçirmeden bir sonraki aşamaya geçer. Son aşamada gerilen sinirler sonucu ağlamak olasıdır.
2. Aşama : Sohbet, muhabbet!
Ortam bir anda sakinleşir. Anne bir ninni patlatır. Çocuk yanak okşamaya başlar. Varsa güzelinden bir masala başlanır. Kitap okunur. Şarkı söylenir. Uydurma şarkılarla eğlenilir. Ama artık uyku vakti iyice yaklaşmıştır. Çocuğun kıvama geldiği an doğru tespit edilirse huzurla bir sonraki aşamaya geçilir.
3. Aşama : Kedi!
Ninnilerle masallarla serseme dönen çocuk, eskilerin tabiri ile ermiştir. Bir o yana bir bu yana süzülmeye başlar. Tatlı tatlı kıvranır. Anneye sarılır. Bazıların favori bölgeleri (boyun, kulak, el vs) mıncırmak suretiyle anneyi iğnelemekten hoşlanırlar. Anne ‘aman yeterki uyusun’ bakış açısı ile Çin işkencesine alışır hale gelmiştir. Çocuk konuşmaya başlamışsa kendi kendine ninniler söyler. Uyumamak için söyler de söyler. Anne bu aşamada sık sık ‘çok uykum geldi’ der ve yalandan esnerse, çocuğun anneye acıması ile bağlantılı Stockholm Sendromu yaratılabilir 🙂 Ve çocuk bu aşamanın son safhasında insafa gelir, inanılmaz biçimde tatlı bir halde uykuya geçer. O an yaşanan tüm sıkıntılar anne için geride kalmıştır. Çocuğa bakar, tatlı bir öpücük kondurulur yanağına. Az önceki panter gitmiş, yerine tatlı bir kuzu gelmiştir. Anne şefkatle, yumuşacık hareketlerle yataktan süzülerek ayrılır.
The end, Mutlu son!
- 1
- 3023
- 0
