Hayatın Altın Kuralıdır Denge

Ne farkeder uyguladığın yöntemlerin ne kadar doğru olup olmadığı, günün sonunda sen mutlu olmadıktan sonra? Niçin yoruyorsun bu kadar kendini?

İnandığın “doğruların” hizmet ediyor mu sana? Çocuğunu çok doğru yetiştirmeye çalışırken sen nasılsın hiç düşündün mü?

Nedir seni yoran? Çocuğun beslenme şekli mi?

Uyku düzeni mi?

Öğrenim seviyesi mi?

Değiştir o zaman o düzeni! Kim ne yapıyorsa yapsın bırak, sen kendi düzenini kur. Nasıl mutlu olacaksanız ona göre çiz yolunu.

Hepimizin kimyası farklı. Anamız babamız farklıydı, biz doğduk başka bir insan olduk, gittik bambaşka bir insanla evlenip yep yeni bir insan dünyaya getirdik. Hastalıklarımız, bağışıklığımız, dirençlerimiz farklı gelişiyor. Bak parmağına! Var mı aynı izden bir tane daha?

Öyleyse neden başka insanların yollarından gitmeye çalışıyoruz?

Neden filanca kişi yapıyor da biz öyle yapamıyoruz diye kendimizi üzüyoruz?

Sadece bilimsel ispatlanmış gerçekleri baz alsak ve ona göre yaşam programımızı kendimiz kursak güzel olmaz mı? O programa biraz da esneklik kattık mı tadımızdan yenilmez doğrusu ?

Bırak bugün yemeyiversin çocuğun. Bırak açlığı deneyimlesin. Bırak uyumayıversin bugün, uykusuz kalmayı deneyimlesin. Hiç istemediğin tatlı mı çıktı karşısına, bırak yesin, tv karşısında mı kaldı bırak izlesin bugün. Sen zaten doğrularının farkındaysan ve onu iyi yetiştirmeye dikkat ediyorsan, bırak arada kaçamaklar da olsun. Uzayda yetiştirmiyoruz bu çocukları. Eninde sonunda bu toprakların insanlarıyla sosyalleşecekler.. ?

Hep söylüyorum hayatın altın kuralıdır denge?

Ve fedakarlık “kendinden feda etmektir” bir bakıma.. Yarın öbür gün ” Aaahhh ahh saçımı süpürge ettim” diye yakınmak istemiyorsan hadi bir çay koy kendine.. ?